مهدی جان! ما را ببخش...
ببخش ما را برای همه بی تو بودن هایمان، تو با ما بودی و ما با تو نبودیم.
ببخش ما را برای همه عهدشکنی ها یمان، بارها و بارها عهد بستیم و عهد
خود شکستیم .
ببخش ما را برای همه رن جهایی که برای هدایت امت رسول خدا)ص( کشیدی.
ببخش ما را برای همه نال ههای عل یوارت که برای بخشش خلق خدا در درگاه
معبود داشتی.
ببخش ما را که کلا ممان با عمل مان یکی نبود، در کلام با تو بودیم و در عمل...
ببخش ما را که عشق و محبت به تو را به درهم ناچیزی به محبت دنیا فروختیم.
ببخش ما را که قرنها رنج و سختی تو را به ثمن بخسی فروختیم.
ببخش ما را که به خود مشغول شدیم و تو را رها کردیم.
ببخش ما را که سا لهای عمرمان را بدون شناخت تو سپری کردیم.
ببخش ما را که تو را در این دنیا تنها گذاشتیم
و تو در بین امتت غریب و مظلوم ماندی.
مهدی جان! آقای من!
میدانم، خوب میدانم که شایسته نعمت وجود تو نیستم.
میدانم که شایسته نام منتظر نیستم، ولی یوسف زهرا(عج) امید به عطوفت
و مهربانی و بخشش تو دارم .
تو را به آبروی مادر غریبت زهرا(س یار ی ام کن.
مرا یاری کن تا در این دنیایی که بی تو بودن افتخار است و هنر، با تو باشم، با
تو بمانم و با یاد تو ترک دنیا کنم و بمیرم.