نمی دانم تا به حال با کسی رفیق بوده اید یا نه، اما طبیعی است که هر
زندگی با افراد زیادی ارتباط برقرار می کند; خواه این ارتباط قوی و صمیمی باشد.
جالب است و شاید هم باور کردنش سخت باشد، اما واقعیت دارد و آن این
کسی نیست که به شهداء سلام بدهد و آنها را دوست داشته باشد و آنها با اوکه هیچ رفیق نشوند.این که لفظ "رفیق" به کار می رود به این دلیل است که آنها خودشان را آن قدر
با آدم رفیق می شوند.
این بستگی دارد که تا چه اندازه دلمان برای شهداء بتپد و با آنها صمیمی باشیم.
با آنها سپری شده، اما امروز که در سرمای دنیازدگی همه چیز یخ زده است،
حال اگر کسی بخواهد قدم پیش گذارد و با آنها رفیق بشود، این مرحله فراتر
شهدا با او می شوند اخوی و به اصطلاح داداش. هم بکارمی روداین بستگی دارد که تا چه اندازه دلمان برای شهداء بتپد و با آنها صمیمی باشیم.
خیلی ها مدعی اند که سال های سال با شهدا بوده اند و روزگاری، تمام فکر و
با آنها سپری شده، اما امروز که در سرمای دنیازدگی همه چیز یخ زده است، حتی اندک ذکرشان حرارتی از گرمای خاطرات آنها را حس نمی کنند. چرا که
دنیای شهدا، دنیای یخ زده نیست.
نزدیک می کنند که دیگر از مرحله آشنایی و دوستی فراتر می رود و واقعا
نظر بدهید
